Persapúsl að klárast

Bandaríkin misstu tvö stór tækifæri til þess að gera Íran að lykilbandamanni, fyrst 2001 og síðan 2003 eftir innrásina i Írak.  Eftir að Ahmadinadjad varð forseti og Khameini lét honum eftir lausan tauminn með kjarnorkuáætlun landsins (sem IRGC stýra) hefur verið dagljóst að til vopnaðra átaka muni koma.  Ekkert grannríkjanna getur búið við það að Íran skáki í skjóli kjarnavopna og því verður andstaða við loftárásir Bandaríkjanna/Ísraels minni en margir halda.  Rússar og Kínverjar munu áfram malda í móinn og efnahagsástand heimsins mun taka ákveðna dýfu en afleiðingarnar eru ekki eins afgerandi slæmar og margir ætla.  150 dollara olíuverð mun aðeins hraða því að heimurinn venji sig af henni og þrói aðrar leiðir til þess að knýja samgöngur.

 

Á sama hátt og Saddam tryggði að innrás var gerð í Írak með ótrúlegu vanmati sínu (sjá þessa grein í Foreign Affairs t.d.) mun Ahmedinadjad kalla loftárásir yfir landa sína (á því tapa samt allir). 

 

Áfram unnið að því að ná friðsamlegri lausn á deilunni við Íran